22 Nisan 2014 Salı

23 NİSAN

Mustafa Kemal Atatürk'ün dünya çocuklarına armağanı olan 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı 

Bugün çok duygusalım gözümden akan yaşlara engel olamıyorum,ne zaman 23 nisan gelse ,ne zaman 19 mayıs gelse üzülürüm.


Okulda geçirdiğim kötü günlerim gelir aklıma.Çok istememe rağmen,hiçbir piyes yada oyunda yer almadım. neden mi? Annem kapalıydı.Çok sevdiğim öğretmenimin de kapalı insanlara karşı alerjisi vardı .Hep tepkiliydi bana karşı.

Hiç tahtaya kaldırılmadım mesela
Hiç iyi bir notum olmadı.
Hiç bir toplantıyı aileme haber veremedim,çünkü annem kapalıydı ve öğretmenim annemi gördüğü zaman,gördüğü gün beni tartaklardı.annem ne zaman benim durumumu öğrenmek istese öğretmenim hep kötü derdi.konuşmak bile istemezdi annemle.

bu durumu hiç paylaşmadım ailemle.annem zaten bir evladını kaybettiği için bunalımdaydı.birde ben üzmek istemedim sanırım çocuk beynimle.birşey değişirmiydi bilmiyorum.belki sınıfım değişirdi ve sevdiğim arkadaşlarımdan ayrı bir sınıfım olurdu. ama şunu net biliyorum ki hayatımın o beş senesini unutmayacağım.

bir müdürümüz vardı NURETTİN UZUN sevgiyle saygıyla anıyorum onu.Bir gün sınıfları tek tek gezip 19 mayıs içindi sanırım bir piyes hazırlanmasını istediğini belirtmişti . sınıflar arasında en beğendiği piyesi oynatacaktı.

Çok sevinmiştik birkaç arkadaş beraber piyes hazırlamaya başladık konusu tam emin değilim Nasrettin hoca idi.ufacık boyumla nasıl harap ettim kendimi,nasıl uğraştım her detayla tek tek hepsi gözümün önünde uzun yıllar geçmesine rağmen . kocaman minderler diktim küçücük ellerimle.provalar yaptık günlerce.

Ne mi oldu ? o piyes hiç oynanmadı çünkü öğretmen kimin hazırladığını sordu önce . güzel yürekli arkadaşlarım benim organize ettiğimi söylemişti iyilik yapmak istediler belki,belki bir daha onların önünde tartaklanmayacak,hırpalanmayacaktım.
düşündükleri gibi olmadı.taktir etmedi öğretmenim,oyunu bile görmemişti oysa . kolumdan tuttuğu gibi dışarı attı beni . o gün hiçbir derse girmeme müsade etmedi .çünki annem kapalıydı ve benim hiçbir faaliyete katılma lüksüm olmamalıydı.

O derse alınmadığım gün bando çalıştırıyordu İBRAHİM öğretmen beni ağlarken görünce, avutmak için yanında çalışma yaptıkları alana götürdü . Elime bir bando verdi çok sevinmiştim,beni grubuna dahil ettiği için her şeyi unuttum bir an havalara uçmuştum sevinçten ama Mutluluğum kısa sürdü zil çaldığı zaman İbrahim hoca ve benim öğretmenimin konuştuklarını gördüm .sonra İbrahim hoca yanıma geldi. ellerimi tuttu kızım seni bandoya alamam , çünki ailen tepki gösterebilir.etek giymene kızabilirler dedi.
o an anladım,öğretmenimin ne söylediğini.
tahmin etmesi hiç zor değildi.
benim annem 
kapalıydı.

Çok üzgünüm bugün,ayrıcada çok mutluyum.bu yıl benim kızım okula başladı,çok iyi yürekli bir öğretmeni var adı MUTLU OYRUM her bir öğrencisine sevgi dolu,ayrımcı değil,her öğrencisine eşit.Kızım için seviniyorum bugün.belki onun mutlu anıları ile kapanır mutsuz anılarım.belki bir daha üzülmem çocuk bayramlarında.

hepinizin çocuk bayramı 
kutlu ve mutlu
OLSUN


Hiç yorum yok: